Jest już naszą tradycją, że na początku listopada idziemy do naszych ś.p. klubowiczów. I w tym roku tradycji stało się zadość.
Na cmentarzach w Stalowej Woli i Rozwadowie spoczywa ośmioro naszych koleżanek i kolegów. Wspominaliśmy i rozmawialiśmy o każdym z Nich.
Po odwiedzeniu naszych, spotkaliśmy się na małym co nie co i herbatce w Restauracji Słoneczna.
Warto zauważyć, że w tej naszej wędrówce wzięli udział również klubowicze, którzy nie znali zmarłych. Było to bardzo miłe, za co wyrażamy piękne podziękowania.
Wysłuchaliśmy kilka okolicznościowych wierszy. Fragment jednego z nich poniżej.
Zgodnie z przesłaniem z drugiego wiersza:
„spotykajmy się na herbatce póki jeszcze żyjemy”.
Nieważne, czy rok minął, dzień miesiąc, czy lata
gdy odszedł ktoś na zawsze, to tracisz cząstkę świata.
I cząstkę samej siebie, bo żyjesz już inaczej.
Choć wstajesz co dzień rano, choć śmiejesz się i płaczesz.
Świat wygląda tak samo, choć tyle się zmieniło.
Nic już się nie powtórzy, nie będzie tak jak było.
Cóż zostało nam dzisiaj? Wspomnienia, ten czas, te chwile
To dużo …? Czy mało…? Aż tyle…? Czy tylko tyle…?
Zadzwoniłabym, gdybym miała numer telefonu do nieba.
Powiedziałabym, czego jeszcze mi w życiu potrzeba.
Może nawet list bym do Ciebie napisała, gdybym tylko Twój adres pobytu znała.
